(Κάντε κλικ σε κάθε εικόνα για να δείτε το αντίστοιχο κόμικ.)
Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
Ποδηλατικός Μάης
Μα φυσικά το ποδήλατο, τι άλλο;
Ποδηλατικός Μάης λοιπόν με πολλές και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Ας πάρουμε τα ποδήλατα την πιο όμορφη εποχή του χρόνου και ας δείξουμε ότι έστω για ένα μήνα το ποδήλατο ανθίζει στο Ηράκλειο. Σε αυτή την προσπάθεια οργανώνουμε πολύ όμορφες εκδηλώσεις και σας παροτρύνουμε να απολαύσετε την άνοιξη παρέα με ένα ποδήλατο.
Πρόγραμμα ποδηλατικού Μάη
Θεματικές ποδηλατοβόλτες κάθε Τετάρτη στις 18:00. Συνάντηση στην πλατεία Κόρακα έξω από το στάδιο στη Χανιόπορτα
1.Τετάρτη 4 του Μάη θα ξεναγηθούμε στις κρήνες του Ηρακλείου με τη βοήθεια του Γιώργου Μαράκη ( συντηρητής στο αρχαιολογικό μουσείο).
2.Τετάρτη 11 του Μάη παίζουμε ένα πολύ ενδιαφέρον ποδηλατικό παιχνίδι στο Ηράκλειο το alleycat. Ένα παιχνίδι ταχύτητας και στρατηγικής όπου αναζητούνται συγκεκριμένα σημεία στο Ηράκλειο απ’ όπου πρέπει να περάσει κάθε παίκτης. Απαραίτητη προϋπόθεση για τους συμμετέχοντες είναι η χρήση κράνους και να έχει γίνει καλή συντήρηση στο ποδήλατο.
3.Τετάρτη 18 Μάη θα γνωρίσουμε τα τείχη με τη βοήθεια της αρχαιολόγου της 13ης Εφορέιας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων κας Ελένη Κανάκη
4.Τετάρτη 25 του Μάη θα γνωρίσουμε τα νεότερα κτήρια και νεοκλασικά του Ηρακλείου με τη βοήθεια της αρχιτέκτων της Εφορείας Νεοτέρων Μνημείων κας Γεωργίας Ηλιάκη.
Πανελλαδική ποδηλατοπορεία
Κυριακή 8 του Μάη 12:00 στα Λιοντάρια. Η διαδρομή θα είναι όπως η περυσινή με ένα κύκλο εντός των τειχών και ένα μεγαλύτερο κύκλο εκτός των τειχών. Η ακριβής διαδρομή θα ανακοινωθεί λίγες μέρες πριν την ποδηλατοπορεία.
Φεστιβάλ ποδηλατικών ταινιών.
Το τετραήμερο από την Δευτέρα 30-05 έως την Πέμπτη 2-06. στη αίθουσα εκδηλώσεων στην παλιά Λαχαναγορά.
Τέταρτη Γιορτή Ποδηλάτου
Σάββατο 4 του Ιούνη έχουμε την Τέταρτη γιορτή ποδηλάτου με όλα τα γνωστά δρώμενα που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο. Δωρεάν επισκευή ποδηλάτων, Ποδηλατικά σεμινάρια, Ποδηλατοβόλτα, Συναυλία
Θα ακολουθήσουν ξεχωριστές ενημερώσεις με περισσότερες πληροφορίες για κάθε εκδήλωση
Διάσχιση Ελλάδος με ποδήλατο 1050χλμ
Έτσι άρχιζει ο φίλος και συμποδηλάτης Μάνος Τσικαλάς την περιγραφή της διαδρομής των 1050 χιλιομέτρων απο τον Έβρο μέχρι το Ηράκλειο η οποία ξεκίνησε την Κυριακή 17-04-11 και χρειάστηκαν 6 μέρες για την πραγματοποίηση της. Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν στον Μάνο Τσικαλά, Φανούρη Κωστομανωλακη και Αντώνη Ξυρουδάκη για την υπερπροσπάθεια αυτή.
Παρακάτω σας παραθέτω το κείμενο το οποίο έγραψε ο Μανος Τσικαλάς στο οποιο περιγράφει με πολύ όμορφο τρόπο την εμπειρία του.
"Δε μπορώ να περιγράψω πως ένιωσα όταν φτάσαμε στα σύνορα, στη γέφυρα πάνω από τον Έβρο ποταμό, να είμαστε ανάμεσα στους Έλληνες και Τούρκους φρουρούς, στην ελληνική και τούρκικη σημαία με συνοδεία της τροχαίας. Ήμουν τρομερά φορτισμένος, το ταξίδι μας ήταν έτοιμο να ξεκινήσει, εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιούσα τί θα ξεκινούσε μόλις, τί είχαμε σκοπό να κάνουμε οι τρελοί! Ξεκινήσαμε δειλά δειλά αλλά με τρομερή όρεξη. Μεγάλες ατελείωτες ευθείες σε τοπία που δεν είχαμε συνηθίσει, κάτι στην ατμόσφαιρα μαρτυρούσε κάτι εξωτικό, κάτι πορωτικό!
Τα πρώτα χιλιόμετρα κάθε ημέρας έφευγαν πολύ γρήγορα καθώς ξεκινούσαμε πορωμένοι, μετά όμως από τα 100-120 χλμ εγώ προσωπικά έμπαινα σε άλλη κατάσταση, κατάσταση απλά επιβίωσης, ήθελα απλα να βγουν τα χιλιόμετρα. Μπορεί να περάσαμε από μέρη που δεν είχαμε ξαναπεράσει αλλά η φύση της εθνικής είναι μία μονοτονία με ποδήλατο. Τρομερή εμπειρία να κυλάς σε τόσο καλή άσφαλτο, το κοντέρ να δείχνει 40km/h σε ελαφρά κατηφορική κλίση και να μη νιώθεις καθόλου κραδασμούς, αλλά πολλές φορές που μπροστά μου είχα ατελείωτη ευθεία, απλώς έσκυβα κάτω το κεφάλι και έκανα πετάλι, κοιτούσα την άσπρη γραμμή κάτω αριστερά ώστε να πηγαίνω ευθεία και απλά πετάλαρα, χωρίς να κοιτάζω μπροστά μου. Πού και πού κοιτούσα μπρος ώστε να δω αν άλλαξε κάτι στο τοπίο.
Τα υψομετρικά σε γενικές γραμμές ήταν ήπια, ηπιότερα απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει στην Κρήτη, οι δυσκολότερες ανηφόρες και πιο επίμονες ήταν πριν την Καβάλα τη 2η μέρα πηγαίνοντας προς Θεσσαλονίκη. Εκείνη τη μέρα τα πρώτα 100 περίπου χιλιόμετρα τα κάναμε με σταθερό ψιλόβροχο, βρεγμένη άσφαλτο και πλάγιο αέρα. Η ψυχή και το μυαλό δοκιμάζονται άγρια σε τέτοιες συνθήκες. Εκείνη τη μέρα μπαίναμε σε τούνελ και νιώθαμε μια απίστευτη ευφορία, που γλυτώναμε έστω για λίγο από τον κουραστικό αέρα και την ενοχλητική βροχή. Δεν έπρεπε να λυγίσουμε όμως. Στόχος ήταν να βγει η διαδρομή παντός καιρού!
Στάσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας κάναμε λίγες και ολιγόλεπτες. Ίσα ίσα για ένα κατούρημα, για να φάμε μία ενεργειακή μπάρα, για να ξεπιαστούμε. Υπολογίζω κάθε ημέρα διαδρομής κάναμε μισή ώρα στάσεις συνολικά. Η 1η γινόταν στα 60-80χλμ, οι επόμενες κάθε 30-50χλμ, όσο πιο μετά τόσο πιο συχνά, η κόπωση συσσωρεύεται. Είχαμε να λύσουμε θέματα τριβών στη σέλα, πιασίματος στον σβέρκο, στάσης σώματος και ενέργειας φυσικά. Έπρεπε να δουλεύουμε αυστηρά σε συγκεκριμένο φορτίο και παλμούς ώστε να έχουμε σταθερή καρδιαναπνευστική λειτουργία. Το απόγευμα φτάναμε στο ξενοδοχείο όπου απλά φυλάζαμε τα ποδήλατα, βγαίναμε για φαγητό και μετά κατευθείαν πίσω για ύπνο, καθόλου όρεξη για βόλτα. Επόμενο πρωί ξύπνημα κατά τις 6-6,30, καλό πρωινό και κατευθείαν πετάλι. Ο οδηγός μας ο Σήφης πάρα πολύ συνεργάσιμος και συνεργάσιμος. Κάποια στιγμή τη 2η μέρα νομίζω καθώς ήμουν πάνω στο ποδήλατο και τα μάτια μου ήταν γεμάτα δάκρυα από τον αέρα, του ζήτησα να μου βρει τα γυαλιά ηλίου από το σακίδιο, κατάφερε και μου τα έδωσε από το παράθυρο εν κινήσει κι αυτός κι εγώ, δεν ήθελα να σταματήσω την ομάδα.
Η 3η ημέρα κύλησε πολύ όμορφα παρέα με 3 φίλους κουρσάρους από Θεσσαλονίκη και Κατερίνη, η πιο flat διαδρομή που έχω κάνει ποτέ, η άσφαλτος πραγματικά έδωσε ρέστα, με μόνο λίγα υψομετρικά στον Πλαταμώνα που ήταν και το πιο στενό και επικίνδυνο σημείο όλης της διαδρομής, στα τέμπη δε μας άφησε η Τροχαία να περάσουμε με ποδήλατα λόγω επικινδυνότητας και τα φορτώσαμε στο αμάξι. 4η ημέρα προς Καμμένα Βούρλα άρχισαν τα γόνατα να διαμαρτύρονται, νιώθαμε όλοι ενόχληση, άλλος λίγο άλλος περισσότερο. Μετά την 5η μέρα μπήκαμε στο πλοίο για Χανιά, φίλοι μας έπαιρναν τηλέφωνο πως θα μας συνόδευαν στην Κρήτη, τα συναισθήματα κορυφωνόταν καθώς φτάναμε στον τερματισμό.
Μεγάλη Παρασκευή δένει το πλοίο στα Χανιά, βγαίνουμε και παίρνουμε πρωινό. 4-5 φίλοι κουρσάδες ξεκινάνε μαζί μας για το τελευταίο ταξίδι προς Ηράκλειο. Η διαδρομή πολύ όμορφη, η ομορφότερη τελικά όλου του 1000ριού ήταν η διαδρομή της Κρήτης. Σε συνδυασμό με την παρέα, έφευγαν τα χιλιόμετρα χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Φτάνουμε Ρέθυμνο όπου μας περίμεναν άλλοι 6-7 φίλοι που είχαν έρθει από Ηράκλειο, συνεχίζουμε μαζί από την παλιά εθνική, πανέμορφη γεμάτη στροφιλίκι διαδρομή. Ξεκινάει η συνεχόμενη ανηφόρα μέχρι Μάραθο όπου μετά είναι η τελευταία κατηφόρα μέχρι Ηράκλειο. Λίγο πριν λοιπόν μας περίμεναν καμμιά 25ριά φίλοι οι οποίοι μας υποδέχτηκαν με πολλή θέρμη. Το ηθικό πλέον ακμαιότατον και διανύουμε τα τελευταία χιλιόμετρα προς τον τερματισμό. Φτάνοντας τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα. Καταφέραμε και ταρακουνήσαμε ένα συγγενικό παιδί με νευρική ανορεξία βαριάς μορφής όπου έμαθε τί κάναμε, είδε τα μπλουζάκια και πήρε το μήνυμα. Έμαθα πως συνεργάζεται πλέον με τους γιατρούς και πάει καλύτερα. ίσως σώσαμε και μια ζωή τελικά, φαντάζεστε πώς νιώθεις μετά απ' αυτό; Συνειδητοποιείς πλέον πως έχεις φτάσει στο τέλος ενός μαραθωνίου, ενός ταξιδιού που σου δίδαξε πολλά, στα δύσκολα γίνεσαι σοφότερος. Μόνο αφού μοχθήσεις να κερδίσεις κάτι, μόνο τότε θα μπορέσεις και να το ευχαριστηθείς, να νιώσεις την αξία του. "
Παρασκευή 22 Απριλίου 2011
Ημέρα της Γης: 22 Απριλίου
Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο Αμερικανός γερουσιαστής Γκάιλορντ Νέλσον, ο οποίος αποσκοπούσε με τον τρόπο αυτό στην προώθηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Σε ανάμνηση εκείνης της πρώτης ουσιαστικά κινητοποίησης, η 22α Απριλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γης.
Η Διεθνής Ημέρα της Γης που ξεκίνησε να εορτάζεται στην Αμερική, πριν από 40 χρόνια, αποτελεί μια συλλογική έκφραση της επιθυμίας του κόσμου για τη δημιουργία μιας πιο βιώσιμης και ανθρώπινης κοινωνίας.
Πάνω από ένα δισεκατομμύριο πολίτες θα λάβουν μέρος στις εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί με ένα ζητούμενο: λιγότερα λόγια, περισσότερα έργα. Ο πλανήτης σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τεράστια προβλήματα, όπως λιμοί, κατάρρευση οικοσυστημάτων, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και λειψυδρία.
Η υπερθέρμανση, η ξηρασία, η ρύπανση των υδάτων και των εδαφών, η κλιματική αποσταθεροποίηση, είναι η καινούργια πραγματικότητα που βιώνει η Γη.
Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ το 42% των αυτοχθόνων θηλαστικών, 43% των πτηνών, 45% των πεταλούδων, 30% των αμφιβίων, 45% των ερπετών και 52% των ψαριών του γλυκού νερού κινδυνεύουν να εκλείψουν στην Ευρώπη.
Αντίστοιχη είναι και η υποβάθμιση του θαλάσσιου πλούτου λόγω της υπεραλίευσης και της μόλυνσης. Το 65% των εμπορικών ιχθυαποθεμάτων κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω της εντατικής αλιεία. Υπολογίζεται ότι στη Μεσόγειο μόνο, έχουν διαρρεύσει τα τελευταία 15 χρόνια 55.000 τόνοι πετρελαίου ρυπαίνοντας χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής.
τελευταίους δύο αιώνες, από τις ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν προστεθεί στην ατμόσφαιρα 2,3 τρισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα, εντείνοντας τις κλιματικές αλλαγές.
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Κυριακή 17 Απριλίου 2011
Καλό ταξίδι Νίκο...
Ο γνωστός καλλιτέχνης νοσηλευόταν στο Διαβαλκανικό Κέντρο από όπου πήρε εξιτήριο πριν από λίγες ημέρες. Τελικά δεν τα κατάφερε και ξεψύχησε σήμερα.
«Τραγούδια που σου γλυκαίνουν το αυτί».
Από τα γνήσια παιδιά της Μακεδονίας ο Νίκος Παπάζογλου, γέννημα θρέμμα Θεσσαλονίκης. Από εκεί ξεκινά τη συστηματική του απασχόληση με τη μουσική στα τέλη της δεκαετίας του '60.
Σε ένα μικρό στούντιο γράφει τα πρώτα του τραγούδια και κάποια από αυτά τραγουδιούνται από τον Πασχάλη, τον οποίο αντικατέστησε στους OLYMPIANS για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία!Οι αρχές της δεκαετίας του '70 τον βρίσκουν στο Aachen της Γερμανίας με το Σαλονικιώτικο συγκρότημα ZEALOT (ΖΗΛΩΤΗΣ). Κάνει προσπάθειες να προωθήσει τη δουλειά του στον ευρωπαϊκό χώρο και ηχογραφεί κάποια κομμάτια στο Μιλάνο.
Επιστρέφει στα πάτρια εδάφη το 1976. Το 1977 συμμετέχει στην παράσταση "Αχαρνής ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια", γεγονός που τον φέρνει σε επαφή με τους Διονύση Σαββόπουλο και Μανώλη Ρασούλη. Με αφορμή αυτή την παράσταση κυκλοφορεί ο ομώτιτλος δίσκος στον οποίο επίσης συμμετείχε.
Δυο χρόνια μετά, οι τρεις τους και ο Νίκος Ξυδάκης δημιουργούν αυτό που έμελλε να αφήσει σφραγίδα στη νεοελληνική μουσική σκηνή, το δίσκο "Η εκδίκηση της Γυφτιάς" με την χαμογελαστή εικόνα του Νίκου σε πρώτο πλάνο.
"Τρελλή κι αδέσποτη", "Κανείς εδώ δεν τραγουδά" και άλλα έντεκα κομμάτια που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν όσο λίγα.
Έχει ήδη με προσωπική εργασία και μεράκι "οικοδομήσει" το στούντιο του στην Κάτω Τούμπα, το γνωστό ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ το οποίο γίνεται γι' αυτόν εργαλείο δημιουργίας μερικών από τα καλύτερα τραγούδια της τελευταίας εικοσαετίας στην Ελλάδα.
Έπεται λοιπόν συνέχεια, το 1979 με το "ΔΗΘΕΝ" των Ξυδάκη - Ρασούλη, στο οποίο τραγουδά μαζί με τον Δημήτρη Κοντογιάννη και τη Σοφία Διαμαντή.
Το 1983 πραγματοποιεί μερικές εμφανίσεις στο ΖΟΟΜ στην Αθήνα με την "Ταχεία Θεσσαλονίκης" που δεν είχαν την αναμενόμενη από το κοινό ανταπόκριση.
Την ίδια χρονιά συγκεντρώνει ότι είχε βγάλει από το πλούσιο υλικό της ψυχή του σε μελωδία με στίχο στο γνωστό σε όλους μας δίσκο "ΧΑΡΑΤΣΙ". Με αυτή τη δουλειά δεν κάνει απλά μια ακόμα έκπληξη αλλά σφραγίζει την ελληνική μουσική των νεότερων χρόνων. Δίσκος σταθμός, "επηρεάζει" αρκετούς νεότερους τραγουδοποιούς και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους που κυκλοφορεί ο Παπάζογλου αργότερα, δημιουργείται η "σχολή της Σαλλονίκης", το "ρεύμα Παπάζογλου"... Ο χαρακτηρισμός αφορά καλλιτέχνες που ακολουθούν τα χνάρια του και διδάσκονται από το ύφος του.
Στο "ΧΑΡΑΤΣΙ" ο Νίκος παντρεύει τη ροκιά με το "αχ", το μπαγλαμαδάκι με την ηλεκτρική κιθάρα και το τσέλο με το μπουζούκι σε ένα εκπληκτικό άκουσμα, αποδεικνύοντας πως ότι είναι γνήσιο δεν έχει όρια και κανονισμούς.
Στο εσωτερικό αυτής της δουλειάς ο ίδιος σημειώνει:
"Η μουσική μας παιδεία, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι ένας κυκεώνας και φαίνεται αυτό στη μουσική που συνθέτουμε, φαίνεται και στις επιλογές μας όταν η ανάγκη και η ευκολία μας θέτουν μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα, οπόταν και αναγκαζόμαστε να πάρουμε θέση. Πάντως όποια απόφαση και να πάρουμε, προδίδουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, γιατί τα ετερόκλητα μας συνιστούν. Η αγάπη είναι ισχυρότερο πράγμα από τη διαφορά, το ζήτημα είναι να συγκεράσουμε τις μουσικές μας αντιθέσεις, που είναι και οι δικές μας αντιθέσεις, σ' ένα μεικτό και νόμιμο μουσικό είδος".
Το μήνυμα του Νίκου βρήκε χιλιάδες αποδέκτες, αν κρίνει κανείς το γεγονός ότι εκτός από την αρχική κυκλοφορία του, επανακυκλοφορεί στην αγορά (cd) το 1988 και το 1996!
Είκοσι χρόνια μετά και το κλασσικό τραγούδι "ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ" στάζει μέλι, αγαπιέται, σκούπιζει δακρυσμένα μάγουλα και σιγοτραγουδιέται ακόμα με το ίδιο πάθος.
Όπως επίσης ο "Υδροχόος", "Λεμόνι στην πορτοκαλιά" του Μανώλη Ρασούλη και της Βάσως Αλαγιάννη, το "Χαράτσι" του Σιμώτα (στίχος) και τα "Καρυάτιδα", "Στάλα-στάλα", "Με το τραγούδι", "Ευχή", "Χθες βράδυ", "Πέρασα έτσι", "Χτυπάει τηλέφωνο".
Εκτός όμως από τις προσωπικές του δουλειές, τον συναντάμε στη "Ρεζέρβα" (1984) και στο "Ζήτω το ελληνικό τραγούδι" (1986) του Σαββόπουλου. Επίσης στο "Πότε Βούδας πότε Κούδας" δίσκος του Μ. Ρασούλη (1986) όπου τραγουδά το ομότιτλο κομμάτι. Αλλά και στο "Σείριο υπάρχουνε παιδιά" του Χατζιδάκη το 1988.
Στο δίσκο "Ολοι δικοί μας είμαστε" με τους Μ. Ρασούλη, Χ. Νικολόπουλο και Π. Τερζή και στο "Σκόρπια 1" του Μ. Ρασούλη με τη Γλυκερία.
Παράλληλα κυκλοφορούν και οι δικοί του δίσκοι "ΜΕΣΩ ΝΕΦΩΝ" το 1986 και "ΣΥΝΕΡΓΑ" το 1991. Την ίδια χρονιά 30 Σεπτέμβρη 1991 ηχογραφεί και κυκλοφορεί την "ΕΠΙΤΟΠΙΟΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ" από το θέατρο του Λυκαβηττού.
Διαχρονικές σιωπηλές επιτυχίες, τα τραγούδια των δίσκων του, "Ένα κι ένα", "Ο μοναχός ο άνθρωπος", "Στη ρωγμή του χρόνου", "Φύσηξε ο Βαρδάρης", "Καλημέρα", "Είναι αργά", "Απόψε σιωπηλοί", "Δεν είμαι ποιητής", "Νυκτερινό Α' και Β'", "Όμως εγώ", "Μάτια μου" και τόσες άλλες.
Το 1995 κυκλοφορεί το "ΟΤΑΝ ΚΥΝΔΥΝΕΥΕΙΣ ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΥΡΟΥΔΑ" (πουρούδα: στα κυπριακά το κλάξον του ποδηλάτου).
Όλες οι δουλειές του έχουν ηχογραφηθεί στο ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ με την ετικέτα "Στρόγγυλοι δίσκοι".
Άξιες αναφοράς είναι και οι συνεργασίες του (στις περισσότερες είχε την επιμέλεια) με το Μανώλη Λιδάκη, τη Γλυκερία, τη Χορωδία Αιγαίου, τη Σαραγούδα Γιασεμή, τους Παλαιολόγους, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τη Νένα Βενετσάνου, τη Λιζέτα Καλημέρη, την Κατερίνα Σιαπάντα, τη Όλγα Δεραινίτη κ.α.
Ο Νίκος στηρίζει τη μουσική με το δικό του τρόπο, δίνοντας ευκαιρίες σε καλλιτεχνικά διαμάντια σαν τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τις Μικρές Περιπλανήσεις, τον Ορφέα Περίδη, τη Μελίνα Κανά και αρκετούς άλλους.
Η λεγόμενη «σχολή θεσσαλονίκης» είναι ουσιαστικά η «σχολή Παπάζογλου». Εκείνος άνοιξε το δρόμο, για να ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι. Κανείς δεν ξέρει τι μέλλον θα είχαν ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Μικρές Περιπλανήσεις, ο Γιάννης Μήτσης, η Μελίνα Κανά και τόσοι άλλοι, αν δεν τολμούσε πρώτος ο Παπάζογλου.
Του ανωτέρω απόδειξη είναι οι δίσκοι "ΑΓΡΥΠΝΙΑ", "Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ", "Ο ΧΑΣΟΜΕΡΗΣ", "ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΥΝΕΝΤΗ", "ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ", "ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ"...
Όλα αυτά τα χρόνια, υποστηρίζει τις μουσικές του δημιουργίες με ένα τρόπο που άλλοι καλλιτέχνες δε θα τολμούσαν φοβούμενοι το ρίσκο.
Τα καλοκαίρια μαζί με τους συνεργάτες του, το γκρουπ "Λοξή Φάλαγγα" οργώνει την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες. Συνήθως επισκέπτεται ξεχασμένες από τους πολλούς περιοχές, δίνοντας τη δυνατότητα για πραγματική διασκέδαση σε ανθρώπους που ζουν μακριά από τις μεγαλουπόλεις. Το αποτέλεσμα των εμφανίσεων είναι πάντα το ίδιο. Σε όποιο χώρο και αν επιλέξει να εμφανιστεί δημιουργείται το αδιαχώρητο και ο κόσμος δείχνει την αγάπη του για το γνήσιο τραγούδι.
Αποφεύγει να εμφανίζεται στην τηλεόραση και δεν δίνει συνεντεύξεις χωρίς ουσιαστικό λόγο. Λίγοι καλλιτέχνες δείχνουν στη μουσική το σεβασμό με τον οποίο εκφράζεται ο Παπάζογλου. Ψύχραιμη, ήρεμη και ουσιώδης προσωπικότητα, πρότυπο και δάσκαλος (χαρακτηρισμούς τους οποίους ο ίδιος δεν πολυσυμπαθεί) για πολλούς νεότερους που θέλησαν να βαδίσουν στα χνάρια του.
Η φωνή του είναι προικισμένη με ιδιαίτερη χαρακτηριστική χροιά. Βαθύς λυγμός το άκουσμά της, τραγουδοποιός που νιώθει ό,τι με μελωδία ξεστομίζει. Η πορεία και το ύφος του πιστοποιούν όχι απλά τη γνησιότητά του, αλλα μας μαθαίνουν πως τα τραγούδια που είναι αληθινά, αγγίζουν την ψυχή μας χωρίς επεξεργασία και υστερίες.
Μέχρι σήμερα ζούσε έξω από τη Θεσσαλονίκη, σε ένα μεγάλο κτήμα κάπου ανάμεσα στο Πανόραμα και τη Θέρμη, με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. Μιλούσε με τα άλογά του, φρόντιζε τα λουλούδια του και κατέγραφε όπου πάει παραδοσιακά τραγούδια. Έπινε μόνο με καλούς φίλους, έγραφε τραγούδια που μιλάνε για πράγματα απλά και αληθινά που αφορούν όλους μας. Αποχωριζόταν την πόλη του μονάχα όταν συνοδοιπορεί με τη "Λοξή Φάλαγγα" για να μας χαρίζει τις καλοκαιρινές ανά την Ελλάδα συναυλίες του.
Zougla.gr
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Ποδηλατοβόλτα Τετάρτης 13/04/11 - Συνάντηση
Θα ακολουθήσει συνάντηση με πολλές εκπλήξεις!
Μην τις χάσετε!
Σάββατο 9 Απριλίου 2011
Παρασκευή 8 Απριλίου 2011
Τετάρτη 6 Απριλίου 2011
Πρόταση για ταινία: The secret in their eyes
Σενάριο: Juan Jose Campanella, Eduardo Sacheri
Ηθοποιοί: Ricardo Darin, Soledad Villamil, Guillermo Francella, PabloRago, Rafael Godino
Είδος ταινίας: Crime | Drama
Χώρα παραγωγής: Argentina | Spain
Βαθμολογία: 8.3/10 (22,295)
Τον Ιούνιο του 1974 ένας ομοσπονδιακός πράκτορας της δικαιοσύνης,ο Benjamin Esposito, εμπλέκεται στη διερεύνηση εγκλήματος μιας νεαρής γυναίκας, που βιάστηκε βάναυσα και δολοφονήθηκε μέσα στο σπίτι της σε μια γειτονιά του Μπουένος Άιρες.
Κυριακή 3 Απριλίου 2011
Πρόταση για ταινία: Hereafter
Η ταινία "Η Ζωή Μετά" αφηγείται την ιστορία τριών ανθρώπων που τους στοιχειώνει ο θάνατός με διαφορετικούς τρόπους. Ο Τζορτζ (Ματ Ντέιμον) είναι ένας Αμερικανός υπάλληλος γραφείου που αισθάνεται να έχει μία ιδιαίτερη σύνδεση με τη ζωή μετά θάνατον. Στην άλλη άκρη του κόσμου, η Μαρί (Σεσίλ ντε Φρανς), μία Γαλλίδα δημοσιογράφος είχε φτάσει πολύ κοντά στο θάνατο, κάτι που έχει ταράξει όλη της τη ζωή. Και ο Μάρκους (Τζορτζ Μακλάρεν και Φράνκι Μακλάρεν), ένας μαθητής σχολείου από το Λονδίνο που χάνει τον πιο κοντινό του άνθρωπο, αναζητά απεγνωσμένα απαντήσεις. Ο καθένας τους αναζητά την αλήθεια. Οι ζωές τους θα διασταυρωθούν και θα αλλάξουν για πάντα, εξαιτίας αυτού που πίστευαν ότι υπάρχει ή πρέπει να υπάρχει μετά το θάνατο.
Σάββατο 2 Απριλίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
