Μια μέρα γεμάτη ανδρεναλίνη!

    Ήταν 12 Δεκεμβρίου όταν δοκίμασα για πρώτη φορά το καινούργιο απόκτημα μου, το πρώτο μου αγωνιστικό κάρτ. Η εμπειρία τρομακτική θα μπορούσα να την περιγράψω με μια λέξη. Η επιτάχυνση ήταν τόσο έντονη που ένοιωθα, χωρις υπερβολή, τα ζωτικά μου όργανα να μετακινούνται προς τα πίσω και στην επιβράδυνση επέστρεφαν πίσω στη θέση τους.
 
    Τώρα, μετά απο τρείς μήνες σχεδόν πήρα τον δρόμο για την πίστα στις Μοίρες όπου γίνονται και οι προπονήσεις με καρτ. Σαββάτο πρωί λοιπόν, φόρτωμα του καρτ στο τρέιλερ μαζί με τα απαραίτητα εφόδια και μετά απο μια πολύ όμορφη διαδρομή μιας ώρας σχεδόν έφτασα στην μικρή αλλά τεχνική πίστα των Μοιρών.

   Δεν άργησα να βάλω γάντια, παπούτσια, κράνος και να κάτσω στην πολεμική θέση οδήγησης που προσφέρει ένα τέτοιου είδους όχημα. Πραγματικά όταν κάτσει κάποιος στο κάθισμα του καρτ νοιώθει τους παλμούς του να ανεβαίνουν χωρίς καν να είναι σε λειτουργία ο κινητήρας.  Μετά απο κάποιους χαλαρούς γύρους για ζέσταμα άρχισε το "πάρτυ". Ο κινητήρας με τον ήχο και το στροφάρισμα του σε ταξιδεύει αλλού, σε κόσμους όπου κυριαρχεί η μυρωδιά της βενζίνας και του λαδιού, χιλιόμετρα ασφάλτου να καταπίνονται με μανία στο μπροστινό μέρος του καρτ και αριθμούς στροφών που δεν πέφτουν κάτω απο 10.000rpm. Παράδεισος!
  
     Η εμπειρία ήταν για ακόμη αλλη μια φορά απίστευτη πάνω στο καρτ αλλά ακόμη πιο απίστευτη ηταν και η φιλοξενία των υπολοιπων οδηγών πριν και μετά την προπόνηση όπου είχα την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί τους εμπειρίες αλλά και πολλά μυστικά γύρω απο το άθλημα μιλώντας για ώρες.

     Ελπίζω η επόμενη μου προπόνηση να είναι σύντομα αν όλα πάνε καλά και να γίνει στην καλύτερη ίσως πίστα καρτ της Έλλαδος που βρίσκεται στα Χανιά.